
Πρόκειται για έναν σπάνιο καρκίνο με δυο συνιστώσες: αδενοκαρκίνωμα και σάρκωμα. Η συνιστώσα, ωστόσο, που καθορίζει την πρόγνωση είναι το σάρκωμα. Παρά το όνομά του, υπάρχουν περιπτώσεις όπου αυτό το αδενοσάρκωμα μήτρας πρωτοεμφανίζεται στις ωοθήκες ή στους ιστούς που περιτυλίγουν τη μήτρα. Το συγκεκριμένο σάρκωμα δεν πρέπει να συγχέεται με το αδενοσάρκωμα με το καρκινοσάρκωμα της μήτρας (ή κακοήθης μεικτός μυλλεριανός όγκος [Malignant Mixed Müllerian Tumor]), το οποίο αναπτύσσεται από επιθηλιακά κύτταρα της μήτρας και δε θεωρείται σάρκωμα.
Ο βασικός θεραπευτικός χειρισμός είναι το χειρουργείο, με αφαίρεση της μήτρας και των ωοθηκών (υστερεκτομή μετά των εξαρτημάτων). Η επικουρική θεραπεία δεν προσφέρει κανένα όφελος στην καθυστέρηση της υποτροπής και δεν ενδείκνυται, βάσει των περιορισμένων δεδομένων που υπάρχουν.
Όταν η νόσος δεν είναι χειρουργήσιμη, φαίνεται
ότι η ορμονοθεραπεία είναι αποτελεσματική σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Η
επιλογή των φαρμάκων, χημειοθεραπευτικών ή μη, εξαρτάται από την κάθε περίπτωση,
λόγω της απουσίας πλήθους στατιστικών δεδομένων. Ο εξειδικευμένος ογκολόγος θα
υπολογίσει όλες τις παραμέτρους για να επιλέξει το φάρμακο ή τα φάρμακα με τα αναμενόμενα
καλύτερα αποτελέσματα, για την κάθε περίπτωση.