Η σπανιότητα κι η ετερογένεια των σαρκωμάτων απαιτούν εξειδικευμένη αντιμετώπιση για τη βέλτιστη θεραπεία των ασθενών.
Η επιστημονική εξειδίκευση είναι η αποκλειστική ενασχόληση με ορισμένο κλάδο επιστήμης, μέσω της μεθοδικής και συστηματικής απόκτησης συγκεκριμένων, ειδικών γνώσεων κι εμπειριών. Σκοπός της εξειδίκευσης είναι η μεγιστοποίηση της απόδοσης του επιστήμονα σε κάθε επίπεδο.
Με τον Διαφωτισμό του 18ου αιώνα, που έθεσε τέλος στη μεσαιωνική άγνοια, αναδείχθηκε η πρώτη ανάγκη εξειδίκευσης στην ιατρική, με τον διαχωρισμό των ιατρών σε παθολόγους και χειρουργούς. Ο τεράστιος όγκος ιατρικών δεδομένων που ήρθε στο φως τον 19ο αιώνα, επέβαλε την ανάγκη περαιτέρω εξειδίκευσης. Τότε εμφανίστηκαν κι οι διάφορες «ειδικότητες» του κλάδου της ιατρικής. Αποτέλεσμα της εξειδίκευσης ήταν ότι νόσοι που επί αιώνες αποτελούσαν γνωστές αιτίες θανάτου να έχουν πλέον μετατραπεί σε χρόνιες νόσους ή να έχουν ακόμη κι εξαφανιστεί. Τέτοια είναι η δύναμη της ιατρικής εξειδίκευσης.
Η ογκολογία είναι η ειδίκευση της παθολογίας που μελετά κι
εφαρμόζει γνώσεις που προκύπτουν από τη βιολογική, τη φαρμακευτική αλλά και την
τεχνολογική έρευνα, με σκοπό την καταπολέμηση του καρκίνου. Είναι από τους
τελευταίους κλάδους που διαφοροποιήθηκαν από τον μεγάλο κορμό της παθολογίας,
στα μέσα του περασμένου αιώνα.
Όμως, τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα και
κυρίως, τις πρώτες δυο δεκαετίες του 21ου, γίναμε μάρτυρες της
ανακάλυψης πολλαπλών δεδομένων για τη βιολογία του καρκίνου, τα οποία έχουν
οδηγήσει σε άνευ προηγουμένου πρόοδο της ογκολογικής φαρμακευτικής έρευνας.
Στις μέρες μας, το πλήθος των γνώσεων στην ογκολογία είναι τόσο μεγάλο, που
υπερβαίνει τις πεπερασμένες δυνατότητες του ανθρώπινου νου. Δυστυχώς, ο
ανθρώπινος νους έχει περιορισμένα μνημονικά όρια αντοχής και το να ισχυριστούμε
πως κατέχουμε όλες τις γνώσεις της ογκολογίας, θα ήταν μόνο μια πλάνη.
Εδώ και καιρό, ο καρκίνος έχει παύσει να είναι μια ενιαία νόσος. Ο κάθε καρκίνος έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τον διαφοροποιούν από άλλες νεοπλασίες όσον αφορά στα συμπτώματα, στην πρόγνωση, στην εφαρμογή θεραπευτικών χειρισμών και στην ανταπόκριση σε αυτούς. Η εξειδίκευση εντός της ογκολογίας πλέον δεν αποτελεί καινοτομία, εφόσον υπάρχουν πολλά παραδείγματα εξειδικευμένων ογκολογικών τμημάτων σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής, που δημιουργήθηκαν ήδη από τις αρχές του αιώνα που διανύουμε.
Τα σαρκώματα
είναι σπάνιοι κακοήθεις όγκοι που αναπτύσσονται στα οστά, στους μύες και σε
άλλους «συνδετικούς ιστούς» όπως ο χόνδρος, το λίπος, κ.ά. Η σπανιότητα κι η
ετερογένειά τους απαιτούν εξειδικευμένη αντιμετώπιση για τη βέλτιστη θεραπεία
των ασθενών. Οι εξειδικευμένοι στα σαρκώματα ιατροί γνωρίζουν όλες τις πτυχές
αυτής της σπάνιας νόσου, απομακρύνοντας την πιθανότητα άστοχων ενεργειών, ενώ η
βαθιά γνώση του αντικειμένου απελευθερώνει τη σκέψη τους από προκαταλήψεις
σχετιζόμενες με τη διάγνωση, ενώ προωθεί την εξέλιξη της θεραπείας. Έχει
επιβεβαιωθεί επιστημονικά ότι η αντιμετώπιση των σαρκωμάτων από εξειδικευμένους
ιατρούς προσφέρει σημαντικό κέρδος στην επιβίωση.